4. Making decisions doesn't have to be so hard

Kolejne dni wyglądają podobnie. Oliwia nie ma już pracy. Trochę dziwnie się z tym czuje. Zawsze było to jakieś zajęcie. Wychodziła z domu. Na nadmiar nudy nie mogła narzekać. Chociaż w sumie jest jedna dobra rzecz w tym wszystkim. Teraz może poświęcić czas samej sobie. Wcześniej jakoś nie było okazji. Ze znajomymi widywała się tylko w knajpie, gdzie pracowała, często na dwie zmiany. Na imprezy od jakiegoś czasu chodziła tylko w towarzystwie Matteo. A teraz jest sama..

Nie może wskoczyć w samochód i pojechać do Modeny.

Nie może liczyć na niezapowiedziane wizyty przystojnego Włocha.

Nie może..

Jest piękny słoneczny dzień. Zbliża się koniec wakacji, ale turystów jakby coraz więcej w Mediolanie. Oliwia siedzi w jednej z kawiarenek. Czyta lokalną gazetę. Obok ogromnego okna zauważa na zewnątrz grupę młodych ludzi. Są uśmiechnięci. Pewnie kolejni turyści myślisz. I masz rację. Po długiej dyskusji wchodzą do środka i zajmują stolik w rogu. Oliwia czuje na sobie czyjeś spojrzenie. Odwraca się dyskretnie i posyła jeden ze swoich firmowych uśmiechów. Po chwili dalej pogrąża się w czytanym moment temu artykule. Tak, teraz chłopak już wie, że to Ona. Bez wahania zrywa się z miejsca i przysiada do Niej.

- Wiedziałem, że znam skądś tę piękną twarz. -mówi z idealnym akcentem

Oliwia już gdzieś słyszała ten głos. Jednak nie okazuje swojego zainteresowania rozmówcą. Nie podnosi wzroku znad pisma. Milczy.

- Kurcze.. Nie pamiętasz mnie? -pyta zawiedziony

Dziewczyna kręci tylko głową.

- Gram w siatkówkę. Poznaliśmy się jakiś rok temu. Byłem tu z Martino. Znamy się z Modeny. Matteo Martino. Chyba się przyjaźnicie?

- Owszem. -odpowiada w końcu

- Naprawdę mnie nie pamiętasz? Zwiedzaliśmy we trójkę miasto nocą, balowaliśmy. Czasem tu obaj przyjeżdżaliśmy do Ciebie.

Oliwia odkłada gazetę i przygląda się chłopakowi. Po kilku sekundach nie może jednak wytrzymać i wybucha śmiechem.

- Ale dałeś się wkręcić! -mówi- Cześć Matt! Cudownie Cię widzieć. -uśmiecha się

- Oliwia, ale mnie wystraszyłaś! Na serio myślałem, że mnie nie pamiętasz...

- Takich imprez jak Nasze się nie zapomina! -przybijają piątkę- Ale co Ty tu właściwie robisz? Matteo wspominał, że i Ty zmieniasz klub, tak?

- Tak, przenoszę się do Rosji. Potrzebuję zmian... -bierze głęboki oddech

- Taa.. Ja też..

- Nie masz humoru? Coś się stało?

- Życie Matthew, życie. -wzrusza ramionami- Nigdy mnie nie rozpieszczało, przyzwyczaiłam się.

- Matteo już w Polsce? Dlatego siedzisz tu sama?

- Tak, jest w Jastrzębiu. A ja zamiast szukać pracy siedzę tutaj i wydaję ostatnie centy na najlepszą kawę w mieście.

- Zwolnili Cię?

- W sumie sama się trochę zwolniłam. Nie wytrzymałam i wygarnęłam szefowi.

- Cała Oliwia. Zawsze robi i mówi, co myśli. Bez zastanowienia. -żartuje Amerykanin

- Ale nie powiedziałeś mi jeszcze, co tutaj robisz. -wtrąca

- Jestem z przyjaciółmi. Takie krótkie wakacje.

- Też siatkarze?

- Nie, to kumple jeszcze z liceum. Może dołączysz do nasz? -proponuje- Wpadliśmy coś szybko zjeść i dalej zwiedzamy miasto. Przyda się przewodnik. -uśmiecha się do niej zalotnie

- Chyba wrócę do domu, muszę przemyśleć kilka spraw. Przepraszam.

- Szykują się zmiany? -zauważa Anderson

- Skąd wiesz?

- Może nie znam Cię tak jak Matteo, ale widzę to i owo.

- I co na przykład widzisz, Sherlocku?

- Przyzwyczaiłaś się do Niego. Wiedziałaś, że zadzwonisz i On w ciągu niecałych dwóch godzin tu będzie. Nie znam szczegółów, ale wiem, że miałaś jakieś problemy sercowe. Dlatego dobrze się czułaś mając faceta przy sobie, przyjaciela. A teraz On wyjechał. Nie możesz znaleźć sobie miejsca. Snujesz się bez większego celu po mieście.

- No brawo, wymyśliłeś to wszystko po zaledwie pięciu minutach rozmowy?

- Powiedzmy. -prostuje się dumnie

- Fajnie było Cię spotkać. -Oliwia kładzie drobne na stoliku

- Ale będziesz się zbierać, tak?

- Gdybym wiedział, że nadal tu mieszkasz, wcześniej bym się odezwał.

- To nie wiedziałeś? -pyta zdziwiona.

Przecież od kilku lat już mieszka w Mediolanie i nigdy na głos nie wspominała o możliwości wyjazdu.

- To było raczej oczywiste, że wrócisz do Polski.

- Nie planowałam tego.

- Matteo nie namawiał?

- Wręcz przeciwnie...

- To co stoi na przeszkodzie?

- Po coś w końcu odcinałam się od przeszłości.

- Ale mieszkałaś w Krakowie o ile dobrze pamiętam.

- Zgadza się.

- Więc w czym problem? Kraków a Jastrzębie to dwa całkiem różne miejsca.

- Tylko-

- Nie ma „tylko”, nie ma „ale”. Albo czegoś chcesz, albo nie. Powiedz szczerze, podoba Ci się życie tutaj?

- Chyba tak.

- A to, że jesteś tu sama? Bez przyjaciół, rodziny?

- Rodziny i tak nie mam. -wzrusza ramionami

- Nie mów tak. Masz Matteo. Wiesz, jak ciężko było Mu wyjeżdżać? On też się do Ciebie przyzwyczaił. Ale taka praca, nie miał facet wyjścia.

Oliwia zaczyna się zastanawiać nad słowami Andersona.

Może jednak ma rację?

Szybko wstaje, całuje chłopaka w policzek na pożegnanie.

- Matt! Jesteś wielki, dziękuję! Nie wiesz nawet, jak bardzo właśnie pomogłeś!

Wybiega z kawiarenki, zostawiając amerykańskiego siatkarza w tej nieświadomości.

Oliwia biega po całym mieszkaniu. Z szafy wyciąga niewielką walizkę i byle jak wrzuca do niej najpotrzebniejsze rzeczy. W historii przeglądarki internetowej odnajduje potrzebny adres. Loguje się na stronie, która oferuje tanie przeloty do Polski. W duchu powtarza sobie, że to dobra decyzja. Gdy tylko zobaczyła tę ofertę kilka dni temu czuła, że to znak.

Z wydrukowanym biletem w ręku jedzie taksówką na lotnisko. Po kilkunastu minutach jazdy samochód zatrzymuje się na parkingu. Oliwia wyciąga z portfela odpowiednią sumę. Przy okazji zauważa w nim coraz większe pustki. Martwi Ją to. Jednak nie myśli o tym teraz. Jej myśli krążą wokół tej podróży. Płaci starszemu mężczyźnie i życzy udanego wieczoru. Na miejscu podchodzi do informacji i pyta o odpowiednie stanowisko. Kilka chwil później stoi już w długiej kolejce. Parę razy wątpi w tę decyzję i chce zawrócić. Za każdym razem jednak coś Ją pcha do przodu. Dzielnie więc czeka na swoją kolej.

Jest. Udało się. Tylko… Co teraz?

~~
Jestem! Następne wpisy będą dłuższe. Za ten przepraszam..
I powiem Wam jeszcze jedno: wracamy do stałego publikowania rozdziałów w każdą sobotę :)
Proszę, zapoznajcie się z zakładkami Czytelnik i Informator.
Całuję ;*
K.